Sorprendidos, preguntámoslle que significaban esas misteriosas coplas, e informounos de que, hai algúns días, as campás da parroquia de San Xoán, que estiveron desde hai varios séculos nunha espadana dunha casa da rúa que leva o seu nome, foron trasladadas á igrexa de San Martim, e desde entón, durante o día, e máis no silencio da noite, óense uns sons lastimeros que se pescudou proceden das campás, e que a xente traduciu xa o que coa súa din-dan queren dicir.
Deixamos á velliña informadora, e pensando no motivo que puidese haber nesta determinación, camiñamos ata atoparnos, momentos despois, fronte a espadana en que aquelas estaban. Que triste impresión produciunos aquela casa, soa, sen as campás que durante tantos séculos foron as súas compañeiras! Que aspecto de “caveira”, coas súas órbitas baleiras, ten aquela espadana en que estaban as campás! Que pensamentos inspirarían ao visitante aquelas campás naquel sitio colocadas! Que recordos evocarían aos coñecedores de Compostela aquelas cam­pás! Que sublimes pensamentos inspiraría aquel belo conxunto, cam­pás, casa, espadana, rúa breve e tortuosa de casas centenarias! Por que borrar estes belos cadros de historia e de cor?
Criamos que podiamos descansar na nosa vixilancia pola conser­vación de canto arcaico, venerado e respectable existe en Compostela; pero non é así.
Volveremos á palestra, e con todo o respecto merecido e debido, pr­ guntaremos a quen nos poida responder: por que se trasladaron esas campás de onde tantos séculos estiveron?; é tan xustificado o motivo, que non sexa posible devolvelas ao seu sitio primitivo?.
Se van quitando detalles como este, que parece insignificante, á vella Compostela, pronto quedará como unha vila calquera da presente centuria.”